Rozdział 16

04 kwiecień 2012r, środa

Po rozmowie z panią dyrektor na temat wyjazdu wyszłam z jej gabinetu. Szłam korytarzem kierując się w stronę sali gimnastycznej. Przed salą ujrzałam trenera. Zjechał mnie wzrokiem od góry do dołu. Wzięłam głęboki oddech i weszłam do damskiej szatni. Przebrałam się w strój sportowy i wyszłam z pomieszczenia. Dziewczyny z mojej klasy nie chciały grać w siatkówkę, więc pani postanowiła, że pójdziemy skakać przez kozła na korytarzu. Rozkładając materace na podłodze zobaczyłam, że  pani z wf rozmawia z trenerem. 

* 

-Rose, teraz ty -powiedział mężczyzna. Wbiegłam na skocznie i odbiłam się rękami przeskakując przedmiot. Oczywiście trener musiał mnie złapać,choć to nie było potrzebne. Przez niego omal się nie przewróciłam. Jeszcze mnie dotykał, a nie powinien tego robić. Byłam wkurzona i nie chciałam robić tego drugi raz. Kolejnym razem uprzedziłam, że sama skoczę. Nikt z dorosłych mnie nie dotknął. Za to, że byłam ostatnia w kolejce dotknęła mnie kara. Nauczycielka kazała mi razem z trenerem chować sprzęt.  Na moje nieszczęście on ciągle mnie gdzieś dotykał, nie chciałam by to robił, ale nie mogłam z tym nic zrobić. 

-Rose, weź jeszcze tą odskocznię przesuń trochę w prawo -posłuchałam go, ale nie sądziłam, że dopuści się najgorszego. Położył swoją rękę na moje lewe biodro i przesunął mnie, że wpadłam na stertę ustawionych materacy, on zbliżył się do mnie tak blisko, że swoje usta postanowił złożyć na moim policzku, pocałował mnie w niego, a ja z emocji odepchnęłam go tak mocno, że się walnął o kratę. Wystraszona pobiegłam do szatni, zostawiając to wszystko. Szybko się przebrałam i gdy zadzwonił dzwonek wybiegłam z bloku sportowego. Chciało mi się krzyczeć i płakać jednak powstrzymywałam się. Zaciskałam zęby by się uspokoić, na korytarzu dorwała mnie Anne.
-Rose, co się stało ? Dlaczego jesteś taka wystraszona ?
-Co? Ja... Nie, wydaje ci się..
-Nie udawaj, mów prawdę -przycisnęła mnie do ściany.
-No dobra, ale puść mnie. Trener się do mnie dobiera .. -opowiedziałam jej całą historię oraz to co się przed chwilą wydarzyło. Nie wytrzymałam i rozpłakałam się jak małe dziecko.
-Chodźmy z tym do dyrektora -zaproponowała.
-Już warunkowo mnie puściła na ten wyjazd, nie chcę by wystąpiły jakieś komplikacje podczas naszej podróży, jeszcze byłoby tak, że wcale nie puściła by nas na ten wyjazd -powiedziałam.
-A jeśli ci coś o wiele gorszego zrobi ? Rose, powinnaś być bezpieczna, tu chodzi o twoje zdrowie a wyjazd może poczekać.
-Nie chcę zepsuć tej szansy, nie ma mowy - spuściłam głowę i chciałam odejść, ale An złapała mnie za nadgarstek.
-Rose..
-Nie chcę już o tym rozmawiać -rzekłam -Przepraszam śpieszę się na lekcję -dodałam i odeszłam. Weszłam na schody kierując się na piętro. Szłam zamyślona, w pewnym momencie wpadłam na panią z religii.
-Przepraszam.
Usiadłam przy kaloryferze na przeciwko sali. Nogi skurczyłam a głowę spuściłam.

*

Wracając sama do domu, spostrzegłam, że ktoś mnie śledzi, odwróciłam się i zobaczyłam skradającego się Liama. 

-Boże, Liam nie strasz mnie !-krzyknęłam z przerażenia i ze szczęścia, że to on a nie ten trener. On tylko się uśmiechnął, ale kiedy do mnie podszedł, mocno z pięści walnęłam go w ramię. 

-Przepraszam -powiedział łapiąc się drugą ręką  za ramię. 

Szłyśmy chwilę w ciszy, nie miałam ochoty rozmawiać o tym co dziś się wydarzyło. 

-Rose, przepraszam ja nie chciałem. 

-Rozumiem -szepnęłam. 

-Coś się stało ? Jeśli chcesz możemy o tym porozmawiać ?

-Nic, po prostu trudny dzień w szkole. 

-Jeśli masz problemy z ocenami to mogę dać ci korepetycje -dodał.

-Nie, nie trzeba. Przepraszam Liam, ale muszę iść, bo się śpieszę -powiedziałam i pożegnałam się z nim. 

gdy tylko pomyślałam o incydencie w szkole zaczęło mi się płakać. Zaczęłam biec, a łzy spływały po moich policzkach. Kiedy stałam przed drzwiami domu, otarłam dłonią twarz i dopiero złapałam za klamkę. Tak jak myślałam nikogo nie było. Wbiegłam na schody i rzuciłam plecak w kąt. Miałam dość już tych problemów. A co do Liama, to nie miałam ochoty go spławić, ale musiałam. Zmęczona włączyłam muzykę na full. Chciałam zagłuszyć moje myśli, ale nic to nie pomagało, więc wyłączyłam sprzęt i położyłam się na łóżko. Po pewnym czasie zasnęłam. 

od autorki : Rozdział został napisany dziś w krótką chwilę, jest krótki ale chciałam dodać jeszcze dziś. Coś czuję, że powróciła mi wena ;D Czekam na twoją szczerą opinię. Pozdrawiam i dziękuje za komentarze.