Rozdział 9

24 marzec 2012, sobota 

Zerwałam się z łóżka, bo zadzwonił budzik. Wyciągnęłam z szafy ciuchy i ruszyłam w stronę łazienki. Rano na dworze jest zimno, więc ubrałam na siebie spodnie dresowe. Do torby spakowałam jeszcze drugą parę spodni dresowych, bluzkę buty oraz koszulkę. Zeszłam na dół do kuchni. Zjadłam śniadanie i równo o 8:00 wyszłam z domu. Trening ma trwać dziś tylko godzinę może dwie. Mamy jeszcze obgadać kilka spraw. A więc trener kazał nam przychodzić na treningi o godzinie 18:00 w środy, wtorki i piątki. Okazało się, że mecz mamy mieć we wtorek o 16. Przebrałam się w przebieralni i wyszliśmy na pole. Pobiegałyśmy trochę i wzięłyśmy się za grę. Troszkę nam blok nie szedł ale jak się spięłyśmy to się udało. Nic specjalnego się nie działo. Wychodząc z dziewczynami z budynku postanowiłyśmy, że wstąpimy do chłopaków.  Julie zadzwoniła do Harrego i się spytała czy są w domu, bo chcemy do nich wpaść. 25 minut później byłyśmy na miejscu. Przyjaciółki weszły do ich mieszkania a ja za nimi. Ujrzałam jak Harry, Louis i Zayn grali na konsolach. Natomiast blondyn przyglądał się jak Liam gotuje.
-Cześć -powiedziałam w pewnym momencie. Wszyscy podnieśli wzrok gdy usłyszeli mój głos.
-Siema -odpowiedzieli równocześnie.
Przyjaciółki poszły do chłopaków natomiast ja zostałam w kuchni z Payne'm i Horan'em.
-A ty co się tak czaisz na te jedzenie ? - spojrzałam na blondyna.
-No co ? Głodny jestem -złapał się za brzuch. Usłyszałam cichy śmiech, to pewnie Liam -pomyślałam po czym spojrzałam na głodomora. Kilka minut potem gdy Nialler próbował zabić głód jedzeniem, ja i Liam poszliśmy do reszty ekipy. Grali w Twister Movies, roztańczeni. Zayn przyglądał się jak Harry, Louis, Anne i Julie tańczyli na matach. Trzeba było się zmieniać gdyż więcej mat nie było. Bawiliśmy się świetnie. Świetnie?  Te słowo nawet nie opisuje naszej zabawy. Było zdecydowanie bombowo. Dostałam sms'a od ojca, że mama ma wrócić za 30 minut do domu. Wybiegłam z pokoju jak oparzona, założyłam buty. Nagle ujrzałam przed sobą Liama. Stał i przyglądał mi się.
-Coś się stało ?
-Zapomniałam, zapomniałam, że dziś wraca moja mama -powiedziałam dodając -Dobra ja lecę, pa !-krzyknęłam do grupki znajomych. Odpowiedzieli mi podobnie.
-Rose, poczekaj -powiedział gdy złapałam za klamkę, odwróciłam się. -Może cię odwieść ?
-Nie nie rób sobie kłopotu. Pobiegnę szybko i będę na miejscu -odpowiedziałam i wyszłam. Biegłam przed siebie omijając przeszkody. Wchodząc na posiadłość mojej rodziny spostrzegłam taksówkę, która stała przed naszym domem. Z niej wyszła mama, natomiast tato brał od niej walizki.
-Mama wróciła, mama wróciła ! -krzyczała moja siostra. Rodzice weszli do mieszkania.
Kobieta podeszła do mnie i mocno przytuliła. Byłam strasznie zmęczona, pożegnałam się i weszłam na schody. Usłyszałam tylko krótką rozmowę rodziców :
-I jak sobie radziliście beze mnie ? -zapytała.
-Bardzo dobrze -odezwał się ojciec.
Zrobiłam to co musiałam czyli wykąpałam się i przebrałam w piżamę. Położyłam się spać, niestety długo nie mogłam zasnąć. W pewnej chwili odpłynęłam. Obudziłam się po 23. Schodząc na dół usłyszałam rozmowę dorosłych w jadalni.
-Co ? Dostała się do drużyny siatkarskiej?
-Tak Kim. Jednak miałaś rację, że ona się tutaj odnajdzie -powiedział ojciec. Zobaczyłam cień, który zbliżał się w moją stronę. Weszłam na schody i cicho pobiegłam do swojego pokoju.

25 marzec 2012, niedziela 

Rano wybrałam się wystrojona z rodziną do kościoła. Idąc jednym z Londyńskich chodników spostrzegłam chłopaków. Natomiast nie chciałam do nic podejść bo rodzice pomyśleli by, że zadaje się z nieodpowiednią grupą. Po Mszy podszedł do mnie Liam.
-Cześć, masz jakieś plany na dziś?
-Hej. Nie -odpowiedziałam.
-No to cię porwę w pewne miejsce -uśmiechnął się tajemniczo.
Powiedziałam starszym, że idę z przyjaciółmi na miasto i nie wiem kiedy wrócę. Tak na prawdę to tylko z Payne'm udałam się tam gdzie on chciał byśmy poszli. Przyszliśmy do kawiarni. Zamówiłam sobie jabłecznik i herbatę. Rozmawialiśmy na różne tematy.
-Kiedy masz kolejny mecz siatkówki ? -spytał spoglądając na mnie.
-We wtorek i w piątek o 18:00.
-Oh, szkoda. Chciałbym przyjść i pokibicować waszej drużynie ale mamy od jutra aż do piątku próby o 17:00 do 20:00.
-Trudno się mówi, to będziesz wspierał mnie duchowo -uśmiechnęłam się. On odwzajemnił uśmiech. Potem udaliśmy się do domu One Direction. Nikogo tam nie było, więc poszłam za chłopakiem do jego pokoju, który znajdował się na piętrze. Nie mieliśmy co robić, więc on złapał za gitarę i sobie brzdąkał. Pożyczyłam jego laptop i sprawdziłam portale społecznościowe w których byłam zarejestrowana. Moim oczom ukazało się zaproszenie od Weroniki na fb. Podobnie też na twitterze. Nie miałam nic do stracenia więc ją przyjęłam do grupy znajomych. Jakoś nie byłam dziś i wczoraj rozmowna za dużo. Byłam strasznie wykończona wczorajszym treningiem. Odłożyłam urządzenie elektrycznie i położyłam się na jego łóżku. Zobaczyłam zeszyt, który leżał obok mnie. Sięgnęłam po niego. Otworzyłam pierwszą stronę Widniał na kartce bardzo ładny wiersz.
-Sam go napisałeś ? -zapytałam.
-Tak. Całkiem sam. Niektóre są stare, jeszcze z czasów kiedy chodziłem do szkoły. Siedziałem w ostatniej ławce i tworzyłem. Z resztą to nic wielkiego -powiedział i usiadł przy mnie.
-Świetny z ciebie pisarz -przyznałam po czym dodałam -Nic wielkiego? Człowieku to jest genialne -walnęłam go z pięści w ramię tak na żarty. Chłopak odwiózł mnie później do domu.


od autorki : uważam, że w tym rozdziale nie dałam z siebie wszystkiego. Miałam pustkę w głowie jak myślałam nad nim, w końcu coś takiego wyszło. Jak uważasz dobrze wypadł ?
Zapraszam na mój drugi blog : i-dont-wanna-be-afraid.blogspot.com