Rozdział 11

28 marzec 2012, środa

Po szkole poszłam z Anne i Julie na spotkanie, które zorganizował nasz trener.  Ustaliliśmy na miejscu kilka trudnych spraw.
-Dziewczyny chcecie być sławnymi siatkarkami w Londynie ?
-No tak -odparłyśmy.
-Ostatnio myślałem nawet o jakimś wyjeździe poza stolicę. Co powiecie na to bycie odbyły mecze w Stanach Zjednoczonych i w Europie ?-zaproponował.
-Proszę pana, czy to nie za szybko ?-spytała Anne.
-Nie, myślę, że nie. O zgodę musielibyście się spytać rodziców. Na kiedy planowalibyśmy wyjazd ?
-Jak najszybciej -uśmiechnęła się Elena.
-Dziś jesteście wolne od treningu. Zapytajcie się koniecznie rodziców o tym całym naszym pomyśle -powiedział na koniec.
Byłam zła, a za razem szczęśliwa. Nawet nie wiem jak to opisać. Pewnie gdy powiem to starszym to zaraz będzie awantura, że jestem za młoda na takie wyjazdy i, że mi nie pozwalają. Jednakże jestem już dorosła i mogę sama podejmować decyzje. Dziewczyny poszły do pizzerii. Postanowiłam zostać sama. Wróciłam do domu, pierwsze co to karteczka od rodziców.
" Jedziemy z twoją siostrą do babci, wrócimy wieczorem. Umyjesz samochód ? Do myjni nie jedź bo ostatnio go zarysowali ".
-Tak zarysowali -pomyślałam.
Odrobiłam lekcje po czym zadzwoniłam po Liama. Chłopak natychmiast się zjawił.
-Cześć -powiedział w progu.
-Hej, wejdź. Chcesz coś do picia ?
-Nie dziękuje.
Porozmawialiśmy trochę. Nie chciałam i nie mówiłam mu o pomyśle pana Hughs'a. Godzinę później staliśmy przed samochodem i go czyściliśmy. W pewnym momencie jakoś zachciało nam się żartować i zaczęliśmy się oblewać wodą. Byłam cała mokra, aż się trzęsłam z zimna choć słońce nieźle dziś świeci. Wylałam na Payne'a wiaderko wody. Prosto na głowę, niszcząc jego fryzurę.
-Jak cię zaraz złapie, to ci ...
-No co mi zrobisz? -drażniłam się z nim. Wbiegłam do ogrodu. Chłopak złapał mnie, podniósł i obrócił. Zaczął mnie gilgotać, bardzo dobrze wie, że mam łaskotki.
-Przestań, błagam -prosiłam.
On po paru minutach odpuścił.  Niestety do Liama zadzwonił Louis z informacją, że ich menadżer zlecił natychmiastowe spotkanie. Zostałam sama. Jednak nie przejmowałam się tym, bo chwilę potem przyszła Anne.
-Jakoś nie cieszę się z tej propozycji trenera. A ty co o tym myślisz?-spytała.
-Też się nie cieszę, ale musimy zdobyć popularność. Rodzice mi nie pozwolą wyjechać. Pewnie ten wyjazd będzie trwał dwa miesiące, może dłużej -powiedziałam, stawiając na stół dwie szklanki wody.
-Rozmawiałaś już o tym z rodzicami ?
-Jeszcze nie ale dzisiaj im to powiem. Nie chcę z tym zwlekać.
Nie chciałam już o tym rozmawiać z koleżanką. Włączyłam telewizor. Przełączyłam na MTV gdzie w tej chwili leciał program rozrywkowy pt. " Najlepsi Tancerze Ameryki".  Wszyscy tańczyli do piosenek Rihanny. Zrobiło się późno. Anne musiała wrócić już do domu. Nie miałam ochoty czekać na resztę rodziny. Wzięłam gorącą i długą kąpiel. Przebrałam się w piżamę i położyłam na łóżko.

29 marzec 2012, czwartek

Do szkoły miałam na 9:00, gdyż pani z francuskiego musiała wyjechać i nie będzie jej do środy. Wchodząc na posiadłość z daleka zauważyłam Weronikę i jej świtę. Gdy mnie zobaczyli zaczęli się głośno śmiać. Nawet nie wiem dlaczego, ale nie interesuje się tym co o mnie myślą. Jakoś nigdzie nie widziałam przyjaciółek. Na przerwie, przed ostatnią lekcją dostałam sms'a od mamy. 

"Przyjadę po ciebie pod szkołę".

I tak się stało. Nie miałam pojęcia gdzie starsza mnie i moją młodszą siostrę zabiera. Chciałam jak najszybciej powiedzieć rodzicom prawdę. 

-Tato jest w domu ?-spytałam. 

-Tak kochanie, jest.

-Możesz zawrócić ? Chcę do domu -postawiłam na swoim. 

-Ale.. -próbowała coś powiedzieć ale ja nadal trzymałam się planu.

-Proszę, zawróć -podniosłam głos. 

Kobieta wykonała moje polecenie. kilka minut później byliśmy na miejscu.  Wysiadłam z auta. W salonie siedział mój ojciec. Dołączyła do niego moja matka. Melissa pobiegła do swojego pokoju. 

-Chciałam wam coś powiedzieć .. -z trudem przełknęłam ślinę. 

-Tak? -odezwał się ojciec, który nawet nie oderwał wzroku od gazety.

-Spójrzcie na mnie !-krzyknęłam zdenerwowana. 

-Więc co masz nam do powiedzenia ? -spytała rodzicielka. 

-Wyjeżdżam.
-Jak to? Dlaczego? -pytał.
-Nasz trener zaproponował naszej całej drużynie wyjazd.Dzięki niemu się wypromujemy i będziemy mieć więcej meczy.
-Niby gdzie wyjedziecie ? -spytała Mel podchodząc do mnie.
-Europa, Anglia. Nie jestem jeszcze do końca pewna.
-Nie zgadzam się !- krzyknął ojciec.
-Ale to może być dla mnie duża szansa! Nie chcecie bym była szczęśliwa?
-Rose daj spokój. I tak nigdzie nie jedziesz ! - matka była takiego samego zdania co mój staruszek.
-Musicie mi pozwolić! Jestem już dorosła! Mam prawo do własnych decyzji! Chcę być samodzielna! -wrzeszczałam..
-Uspokój się.
-Na nic mi nie pozwalacie. Nie mam już pięciu lat.Nawet nie byliście na żadnym meczu odkąd tu mieszkamy! Żadne uspokój!
-Młoda damo, nie takim tonem do matki, proszę.
-I tak jadę a z waszym zdaniem się nie liczę! -krzyknęłam ze łzami w oczach. Pobiegłam do pokoju, do torby spakowałam najpotrzebniejsze mi rzeczy. Założyłam plecak na plecy i wyszłam po cichu z domu gdy rodzice nie widzieli. Uciekłam. Jednak wiedziałam, że jutro będę musiała tam wrócić. Pobiegłam do chłopaków.
-Cześć -powiedziałam gdy drzwi odtworzył mi Zayn.
-Rose, co się stało ? -zapytał. Nic nie odpowiedziałam tylko rzuciłam się na niego i mocno przytuliłam. Łzy, które spływały po mojej twarzy przypominały wodospad. Weszłam do środka. Zobaczyłam chłopaków i Eleanor.
-Może nie będę przeszkadzać ?-próbowałam dość do drzwi, ale nagle ktoś złapał mnie za nadgarstek.
-Zostań proszę. Co się stało? Dlaczego płaczesz? -Liam spojrzał mi w oczy. Mogłabym zatrzymać czas i zostać w tej pozycji wiecznie. Ale jednak nie jestem w nim zakochana, więc dlaczego gadam takie bzdury.
Opamiętałam się i postanowiłam wyjaśnić swoje zachowanie.
-Pokłóciłam się z rodzicami -usiadłam na kanapie między Harry'm a Niall'em.
-Proszę nie płacz, bo zaraz ja się rozpłaczę -przytulił mnie Horan.
-Mogę u was zostać na noc? Obiecuję, że jutro już mnie nie będzie -powiedziałam.
-Możesz zostać u nas ile chcesz. Na nas zawsze możesz liczyć -uśmiechnął się Harry.
Porozmawiałam z Eleanor. Później Louis włączył jakiś film. Niespodziewanie zasnęłam oparta o ramienie Liama.


od autorki : Rozdział jest krótki, ale jakoś nie wiedziałam co jeszcze napisać. W poniedziałek już szkoła a ja nie wiem jak się wyrobię z rozdziałami. Pewnie będą co sobotę czy coś dodawane. Zapraszam na mój drugi blog gdzie pojawił się 1 rozdział : http://see-me-in-the-rain.blogspot.com/